Η ώρα των αποφάσεων και… άργησε πολύ

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Τόλης Τερζής είπε ορθά χθες, μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό ότι στην ομάδα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα χωρίς φυσικά να τα ονοματίσει. Η αρχή κατά την ταπεινή μου άποψη οφείλει να είναι από τον προπονητή. Ευκαιρίας δοθείσης, δηλαδή της διακοπής, είναι η στιγμή που Καρυπίδης και Χαριστέας καλούνται να αποφασίσουν για τον άνθρωπο στον οποίο θα δώσουν τα κλειδιά των αποδυτηρίων και έχουν αργήσει ήδη πολύ. Χωρίς να φταίει σε τίποτα ο Τερζής που προσπάθησε να καλύψει το κενό στο διάστημα αυτό και επωμίστηκε ευθύνες που δεν του αναλογούν, ο Άρης έφτασε στο κρίσιμο σταυροδρόμι που χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα διαχειριστεί το καλό ρόστερ, θα βάλει μια σειρά στην ομάδα, θα αναδιανείμει ρόλους, θα αξιολογήσει εκ νέου το υλικό και πάνω από όλα θα φέρει έναν καινούργιο αέρα στα αποδυτήρια. Ένα κίνητρο σε αυτούς που το έχουν απωλέσει και ένα σεβασμό που οφείλουν όλοι να έχουν εντός της ομάδας για αυτόν που κάθεται στην άκρη του πάγκου.

Τα ίδια θα ισχυριζόμουν ακόμη και αν ο Άρης κέρδιζε τον Ολυμπιακό χθες χωρίς φυσικά να μένουν έξω από το κάδρο της κριτικής οι ποδοσφαιριστές που συνεχίζουν να αδικούν τους εαυτούς τους και να υποπίπτουν σε ατομικά λάθη που ξενίζουν για την ποιότητα που διαθέτουν. Αυτό που γίνεται και πάλι στα δυο γκολ του Ολυμπιακού είναι για σεμινάριο το οποίο πρέπει να δείχνουν στους νέους προπονητές με την ένδειξη «παράδειγμα άμυνας προ αποφυγή». Και να φανταστεί κανείς ότι το παιχνίδι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Γρήγορο γκολ με τον Ντιγκινί πάνω στο οποίο θα μπορούσε να πατήσει η ομάδα. Αντ΄ αυτού πήρε και πάλι μηδέν στη διαχείριση και αν δεν υπήρχε το VAR θα πήγαινε με το 1-3 στα αποδυτήρια. Προσπάθησε να αντιδράσει στην επανάληψη αλλά δεν είχε τον τρόπο και στο τέλος φάνηκε να μην έχει ούτε και δυνάμεις. Σωματικές και πνευματικές. Οι αλλαγές των Μαντσίνι, Μαρτίνες και του Τόνσο που στη λογική τους ήταν ορθές αφού η επιθετική τετράδα ήταν χθες κατώτερη των περιστάσεων, δεν λειτούργησαν και μοιραία ο Άρης ηττήθηκε.

Μια ήττα που τον αφήνει πολύ χαμηλά στην βαθμολογία, στο μείον οκτώ και μείον δέκα από ΟΦΗ και Ξάνθη που προφανώς δεν τις υπολόγιζε τόσο δυνατές και διεκδικήτριες μιας θέσης στην εξάδα των πλει-οφ και που τον βάζει από πολύ νωρίς στη σεζόν σε διαδικασία κυνηγιού. Το έκανε και πέρσι αλλά λίγο αργότερα και με πρωτάθλημα περισσότερων αγωνιστικών. Τώρα η επιχείρηση βαθμοθηρία θα ξεκινήσει αμέσως μετά την διακοπή και στην επόμενη τετράδα αγώνων με Ξάνθη, Παναιτωλικό, Πανιώνιο και Αστέρα θα φανεί αν το πράγμα γυρίζει. Αυτό που χρειάζεται ο Άρης είναι να χτίσει ένα σερί νικών γιατί η βαθμολογική του θέση είναι αντιστρόφως ανάλογη του υλικού του και είναι άστοχο και ύποπτο σε όποιον αναλώνεται στην… καραμέλα του κακού σχεδιασμού, θυμίζοντας εποχές που ο Άρης θέλει να αφήσει πίσω του.

Προφανώς και χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα. Ειδικά στη θέση του τερματοφύλακα αφού ο Έμαν δυσκολεύεται να μπει στα παπούτσια του Κουέστα αλλά επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν τον Γενάρη, αυτό που προέχει τώρα είναι να βρεθεί ο προπονητής που θα διορθώσει τα κακώς κείμενα πριν να είναι αργά.

Πριν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό χύθηκε αρκετό μελάνι για τις δυο ομάδες, τις μεταξύ τους σχέσεις και άλλα κουραφέξαλα λες και χρειάζεται ο Άρης υποδείξεις για το πώς θα παίξει. Ο Άρης διαχρονικά όταν κερδίζει, κερδίζει για τον εαυτό του και όταν χάνει πάλι για τον εαυτό του το κάνει και το έχει πληρώσει και ακριβά. Αλήθεια αφού το χθεσινό παιχνίδι ήταν κάτι σαν φιλικό γιατί ο Τζοβάρας σου έδινε την αίσθηση ότι αν χρειαστεί ο Ολυμπιακός ένα σπρώξιμο θα το είχε; Χθες δεν χρειάστηκε πέρα από μια μεγαλύτερη ανεκτικότητα στα φάουλ που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Στη φάση του Ντιγκινί όμως το VAR παρέμεινε διακοσμητικό…
Δεν ξέρω τι πραγματικά μπορεί να κάνει ο Άρης στο θέμα αυτό, αφού και με τον ΠΑΟΚ ζήτησε ξένο και πήρε Σιδηρόπουλο και με τον Ολυμπιακό το ίδιο αλλά δεν του έστειλαν καν Έλληνα διεθνή…